Τενοντίτιδα: Η πάθηση της εποχής

Τι είναι η τενοντίτιδα;                                                             

Είναι μια από τις πιο συχνές παθήσεις της υγείας μας και του μυοσκελετικού συστήματος.  Τένοντας είναι ο ινώδης σχηματισμός, σαν σχοινί, που συνδέει τους μυς με τα οστά.

Ένα άρθρο που επιμελήθηκε ο Τζανής Χατζηκόκκινος, Φαρμακοποιός.

Η τενοντίτιδα είναι η φλεγμονή ή ο ερεθισμός αυτού ακριβώς του σχηματισμού, ο όποιος μπορεί να συμβεί σε οποιοδήποτε σημείο του σώματος που έχουμε τένοντα αλλά πιο συχνά εμφανίζεται στους ώμους, στους αγκώνες, στους καρπούς, στα δάχτυλα και στα πόδια. Είναι μια συχνή και επώδυνη πάθηση που προκαλεί μεγάλη μείωση της κινητικότητας και της δύναμης των μυών, με αποτέλεσμα ο ασθενής να μη μπορεί να κάνει ούτε τις καθημερινές του δραστηριότητες.

Πού οφείλεται;

• Στην υπερδραστηριότητα κάποιου μυός. Συνήθως, τα άτομα ξεκινούν ένα πρόγραμμα ασκήσεων ή αυξάνουν το επίπεδο των ασκήσεών τους, και σε κάποια χρονική στιγμή αρχίζουν να εμφανίζουν συμπτώματα τενοντίτιδας. Ο τένοντας αδυνατεί να προσαρμοστεί στις νέου επιπέδου δραστηριότητες, και αυτή η κατάχρηση οδηγεί με την σειρά της σε φλεγμονή και τενοντίτιδα.

Η πάθηση μπορεί να αφορά έναν αρκετά γυμνασμένο αθλητή με αιτία την υπερπροπόνηση, αλλά και έναν ερασιτέχνη που πιέστηκε υπερβολικά ενώ ήταν αγύμναστος.

• Στις αλλαγές που συμβαίνουν στον τένοντα με την πάροδο της ηλικίας. Καθώς ο άνθρωπος μεγαλώνει, οι τένοντες χάνουν μεγάλο μέρος της αρχικής τους ελαστικότητας και ευκινησίας.

 Συμπτώματα;

Οι τενοντίτιδες εκδηλώνονται με τα τυπικά συμπτώματα φλεγμονής:

• πόνος στην περιοχή, που επιδεινώνεται με τις κινήσεις
• ευαισθησία κατά την ψηλάφηση
• τοπική ερυθρότητα

Καμιά φορά, ο προσβεβλημένος τένοντας μπορεί να είναι τόσο διογκωμένος ώστε να είναι δυνατή η ψηλάφησή του. Παρ’όλα αυτά μια απλή ακτινογραφία μπορεί να είναι χρήσιμη, σε περιπτώσεις τενοντίτιδας περισσότερο για να αποκλειστούν κάποιες άλλες παθήσεις των οστών που μπορεί να συμβαίνουν στην περιοχή. Σπάνια θα χρειαστεί μαγνητική τομογραφία η οποία μπορεί να  δείξει τις τενοντίτιδες. Οι εργαστηριακές εξετάσεις αίματος μπορεί  επίσης να χρειαστούν για να αποκλειστούν άλλες παθήσεις.

Συνήθως εμφανίζεται:

– στους καρπούς, στα άτομα που εργάζονται για μεγάλο χρονικό διάστημα σε ηλεκτρονικό υπολογιστή
– στους αγκώνες, είναι τόσο κοινή ανάμεσα στους τενίστες, που ονομάζεται «tennis elbow» αν και αφορά και όσους ασχολούνται και με άλλα αθλήματα
– στον ώμο, αντίστοιχες καταστάσεις παρατηρούνται μετά από υπερβολές κατά την κολύμβηση
– στα ισχία μπορεί να εκδηλωθούν τενοντίτιδες σαν αποτέλεσμα της ενασχόλησης με το μπάσκετ
– στα γόνατα, ενοχοποιούνται το ποδόσφαιρο και οι δρόμοι αντοχής.

Τι μπορείτε να κάνετε;

Παρά τη μεγάλη συχνότητα εμφάνισής της, η τενοντίτιδα μπορεί να αντιμετωπιστεί με προληπτικά και θεραπευτικά μέτρα.

Προληπτικά μέτρα

α. Σωστό ζέσταμα για να προετοιμαστούν οι μύες και οι τένοντες. Χωρίς σωστή προθέρμανση οι μύες και οι τένοντες είναι άκαμπτοι και σκληροί. Δεν υπάρχει επαρκής ροή αίματος στην περιοχή που έχει ως αποτέλεσμα την έλλειψη οξυγόνου και θρεπτικών συστατικών στους μύες. Κάτι τέτοιο οδηγεί σε πιθανό τραυματισμό τις περιοχής
β. Ξεκούραση και ανάρρωση μετά από μια σκληρή προπόνηση.
γ. Ενδυνάμωση και συντήρηση των μυών.
δ. Διατάσεις των μυών για να είναι πιο ελαστικοί και να αποφεύγονται οι τραυματισμοί.

Θεραπευτικά μέτρα

• Σε πρώτη φάση θα πρέπει να ακολουθηθούν κάποια συντηρητικά μέτρα που έχουν να κάνουν με τον περιορισμό της κινητικότητας της αντίστοιχης άρθρωσης. Αμέσως μετά τον τραυματισμό εφαρμόζεται πάγος (παγοθεραπεία).

Είναι απαραίτητο αυτή η θεραπεία να γίνει τις πρώτες 48 με 72 ώρες καθώς έτσι θα έχουμε τις περισσότερες πιθανότητες για πλήρη αποκατάσταση. Στην επόμενη φάση της θεραπείας περιλαμβάνονται φυσιοθεραπευτικές τεχνικές για την αποκατάσταση των μυών και του τένοντα.

Αυτό σημαίνει ότι θα πρέπει να στερηθούμε για κάποιο διάστημα την αγαπημένη μας δραστηριότητα. Εναλλακτικά όμως μπορούμε να ασχοληθούμε με άλλες δραστηριότητες που δεν θα επιδεινώσουν την κατάσταση της φλεγμονής στον τένοντα, όπως ένας δρομέας που υποφέρει από έντονο πόνο στο γόνατο, μπορεί να ασχοληθεί με κολύμβηση κλπ.

Όταν υποχωρήσει ο πόνος είναι ώρα για την φάση της αποκατάστασης. Κύριος στόχος είναι η επανάκτηση της δύναμης, της αντοχής, της ισχύς και τις ελαστικότητας των μυών και των τενόντων.

• Η φαρμακοθεραπεία αποτελεί τον σημαιοφόρο της αγωγής κατά της τενοντίτιδας. Περιλαμβάνει τα μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη φάρμακα χορηγούμενα είτε από το στόμα, είτε τοπικά στην πάσχουσα περιοχή. Χαρακτηρίζονται για την διπλή τους δράση, ανακουφίζουν από τον πόνο και ταυτόχρονα βοηθούν στην μείωση της φλεγμονής. Στις περισσότερες περιπτώσεις σε μικρό ή μεγαλύτερο χρονικό διάστημα οι τενοντίτιδες υποχωρούν.

Στις περιπτώσεις που οι τενοντίτιδες παραμένουν, ενέσεις κορτικοστεροειδών ή τοπικών αναισθητικών στο σημείο του τένοντα, τις περισσότερες φορές, ηρεμούν απολύτως τον πόνο.  Ο ασθενής θα πρέπει να απευθυνθεί στο γιατρό ή στο φαρμακοποιό για την ενημέρωση και την προφύλαξή του για τις παρενέργειες των φαρμάκων αυτών.

Η φυσικοθεραπεία – κινησιοθεραπεία επίσης μπορούν να φανούν χρήσιμες. Βοηθούν στην αποκατάσταση της κινητικότητας της άρθρωσης και της μυϊκής δύναμης. 

Τέλος η χειρουργική, προτείνεται σε πιο σπάνιες περιπτώσεις, μπορεί όμως σε χρόνιες τενοντίτιδες να βοηθήσει πραγματικά.

Η τενοντίτιδα είναι μια παρά πολύ συχνή πάθηση, η οποία όμως  μπορεί να προκύψει μόνο μέσα από υπερβολές και λάθη. Η ενδυνάμωση των μυών, μέσα από ένα σωστά μελετημένο και τηρούμενο πρόγραμμα, προφυλάσσει τους τένοντες και τις αρθρώσεις από την εκδήλωση ή την υποτροπή πολλών παθολογικών καταστάσεων.