Τι είναι η ομοιοπαθητική

Τι είναι η ομοιοπαθητική

Η ομοιοπαθητική είναι ένα σύστημα ιατρικής που χρησιμοποιεί «φυσικά» φάρμακα παραγόμενα από ζωικά, φυτικά και μεταλλικά συστατικά. Αυτά τα φάρμακα παρασκευάζονται με τέτοιο τρόπο που δεν είναι τοξικά και δεν έχουν παρενέργειες. Ένα παιδί μπορεί να καταπιεί το περιεχόμενο ενός μπουκαλιού με ομοιοπαθητικά φάρμακα χωρίς να υπάρξει κάποια παρενέργεια. Τα ομοιοπαθητικά φάρμακα κοστίζουν πολύ λίγο σε σχέση με τα συμβατικά συνταγογραφούμενα και μη συνταγογραφούμενα φάρμακα.

Η ομοιοπαθητική ιατρική περιγράφεται σύμφωνα με του νόμους των ομοίων (τα όμοια θεραπεύονται με τα όμοια) σε αντίθεση με την κλασσική ιατρική που στηρίζεται στο νόμο των αλλήλων, γι’ αυτό και ονομάζεται αλλοπαθητική μέθοδος. Η ομοιοπαθητική ιδρύθηκε στις αρχές του 18^ου αιώνα από τον Γερμανό γιατρό Χάνεμαν και απλώθηκε γρήγορα σε όλη την Ευρώπη. Ήταν ιδιαίτερα δημοφιλής στις ΗΠΑ τον 19^ο αιώνα.

Οι βασικές αρχές της ομοιοπαθητικής

Οι βασικές αρχές της ομοιοπαθητικής είναι:

1. Ο νόμος των ομοίων

Ο όρος ομοιοπαθητική προέρχεται από τις λέξεις όμοιος και πάθος. Ο θεμελιώδης νόμος στον οποίο βασίζεται η ομοιοπαθητική είναι ο νόμος των ομοίων – στα λατινικά similia similibus curentur. Ο νόμος των ομοίων λέει ότι ένα φάρμακο μπορεί να θεραπεύσει μια ασθένεια, αν προκαλεί σε ένα υγιή άτομο συμπτώματα παρόμοια με αυτά της ασθένειας.

2. Ο νόμος της απόδειξης

Ο δεύτερος νόμος της ομοιοπαθητικής, ο νόμος της απόδειξης, αναφέρεται στη μέθοδο της εξέτασης ενός συστατικού για να ελεγχθεί η φαρμακευτική του επίδραση.

3. Ο νόμος της δυναμοποίησης

Ο τρίτος νόμος της ομοιοπαθητικής, ο νόμος της δυναμοποίησης, αναφέρεται στην παρασκευή ενός ομοιοπαθητικού φαρμάκου. Κάθε ένα παρασκευάζεται με μια ελεγχόμενη διαδικασία διαδοχικών αραιώσεων με κούνημα, που μπορεί να συνεχιστεί μέχρι το σημείο που το παραγόμενο φάρμακο δεν περιέχει κανένα μόριο του πρωταρχικού συστατικού. Αυτές οι μικρές δόσεις ονομάζονται δυναμοποιήσεις. Όσο και αν φαίνεται περίεργο, όσο υψηλότερη είναι η διάλυση, όταν παρασκευάζεται με αυτόν τον τρόπο, τόσο μεγαλύτερη είναι η ισχύς του φαρμάκου. Με αυτόν τον τρόπο τα ομοιοπαθητικά φάρμακα δρουν σε ενεργειακό και όχι σωματικό επίπεδο, γι’ αυτό και δεν έχουν παρενέργειες.

4. Το μοναδικό φάρμακο

Σε αντίθεση με την ιατρική πρακτική της συχνής συνταγογράφησης δύο ή περισσότερων φαρμάκων την ίδια στιγμή, οι περισσότεροι ομοιοπαθητικοί συνήθως δίνουν μόνο ένα φάρμακο κάθε φορά.

ΣΥΓΚΡΙΣΗ ΤΗΣ ΟΜΟΙΟΠΑΘΗΤΙΚΗΣ ΜΕ ΤΗΝ ΚΛΑΣΣΙΚΗ (ΑΛΛΟΠΑΘΗΤΙΚΗ) ΙΑΤΡΙΚΗ

1. Η έννοια των συμπτωμάτων

Η ομοιοπαθητική πιστεύει ότι το σώμα αγωνίζεται να διατηρείται υγιές ή σε ισορροπία. Η δύναμη που δρα με αυτόν τον προστατευτικό τρόπο ονομάζεται ζωική δύναμη (βιταλισμός). Όταν το σώμα απειλείται από επιβλαβείς εξωτερικές δυνάμεις, η ζωική δύναμη ή ο αμυντικός μηχανισμός προκαλεί συμπτώματα όπως πόνο, βλέννα, βήχα. Αυτά τα συμπτώματα, αν και δυσάρεστα για τον ασθενή, έχουν έναν σκοπό: να αποκαταστήσουν την αρμονία ή την ισορροπία. Ο πόνος είναι μια προειδοποίηση ότι κάτι δεν πηγαίνει καλά. Ο πυρετός απενεργοποιεί πολλούς ιούς που επιτίθενται στο σώμα. Η βλέννα παράγεται στον αναπνευστικό σωλήνα για να περικυκλώσει και να εξαλείψει το ερεθιστικό υλικό. Ο βήχας διώχνει τη βλέννα που διαφορετικά θα εμπόδιζε την αναπνοή.

Η ομοιοπαθητική θεωρεί τα συμπτώματα ως υγιή αντίδραση των αμυντικών μηχανισμών του σώματος στις βλαβερές δυνάμεις. Τέτοια συμπτώματα πρέπει να υποστηρίζονται περισσότερο παρά να καταβάλλονται. Η κλασσική ιατρική έχει διαφορετική προσέγγιση. Θεωρεί τα συμπτώματα ως εκδηλώσεις της ασθένειας που πρέπει να κατασταλούν. Η ασπιρίνη ή άλλα αντιπυρετικά φάρμακα δίνονται για να μειώσουν τον πυρετό, τα αντισταμινικά για να σταματήσουν τις ρινικές εκκρίσεις, τα αντιβηχικά σιρόπια για να καταστείλουν τον βήχα.

2. Η έννοια της ασθένειας

Επειδή τα συμπτώματα που κατοπτρίζουν την κατάσταση του σώματος αλλάζουν διαρκώς, η ομοιοπαθητική θεωρεί την ασθένεια, ή δυσαρμονία του σώματος, ως δυναμική κατάσταση. Οι ομοιοπαθητικοί θεραπεύουν τους ασθενείς τους σύμφωνα με τα συμπτώματα, όχι σύμφωνα με την «ασθένεια». Αυτό έρχεται σε αντίθεση με την καθιερωμένη οπτική της ασθένειας ως οντότητας αφ’ εαυτής. Οι κλασσικοί γιατροί εξετάζουν τα συμπτώματα των ασθενών και προσπαθούν να τα ομαδοποιήσουν κάτω από μια γνωστή διάγνωση. Στη συνέχεια συνταγογραφούν την καθιερωμένη θεραπεία για αυτή την ασθένεια. Οι ομοιοπαθητικοί δεν θεραπεύουν την ασθένεια, αλλά τον ασθενή.

3. Η έννοια της ολιστικότητας

Η ομοιοπαθητική πιστεύει ότι όλα τα μέρη του σώματος αλληλοεξαρτώνται, και ως εκ τούτου οι ομοιοπαθητικοί θεραπεύουν τον ασθενή ως ολόκληρο άτομο αντί να συγκεντρώνονται σε ένα όργανο ή σε ένα μέρος του σώματος. Δεν προσπαθούν να διαχωρίσουν τη νοητική από την φυσική (σωματική) ασθένεια. Η ομοιοπαθητική είναι ολιστική στη θεραπευτική της προσέγγιση. Αντίθετα, η κλασσική ιατρική επικεντρώνεται σε ένα όργανο ή σε ένα μέρος του σώματος και θεραπεύει το μυαλό και το σώμα ως διαφορετικές οντότητες.

ΤΑ ΟΜΟΙΟΠΑΘΗΤΙΚΑ ΦΑΡΜΑΚΑ

Τα ομοιοπαθητικά φάρμακα διατίθενται σε πολλά φαρμακεία και είναι αναγνωρισμένα από τον Ελληνικό Οργανισμό Φαρμάκων (ΕΟΦ) από το 1994, σύμφωνα με τη σχετική Ευρωπαϊκή οδηγία. Είναι τελείως ασφαλή, μη τοξικά. Στερούνται παρενεργειών και δίδονται με ασφάλεια σε νεογνά, βρέφη, παιδιά, εγκύους ή θηλάζουσες γυναίκες. Τα ομοιοπαθητικά φάρμακα δεν έχουν σχέση με αυθυποβολή-placebo, αφού έχουν θεραπευτική δράση σε βρέφη και παιδιά καθώς και στην κτηνιατρική (όπου σε αυτές τις δύο κατηγορίες είναι αδύνατον το φαινόμενο της αυθυποβολής-placebo).

ΠΟΙΕΣ ΟΥΣΙΕΣ ΑΝΤΙΔΟΤΟΥΝ ΟΜΟΙΟΠΑΘΗΤΙΚΗ ΘΕΡΑΠΕΙΑ

Ο ασθενής που κάνει ομοιοπαθητική θεραπεία πρέπει να αποφεύγει ό, τι έχει καφεΐνη σε υψηλές συγκεντρώσεις, όπως καφέ, ποτά τύπου κόλα, Red Bull, Lucozade, μόκα, τιραμισού, καλούα, Baily’s, Tia Maria, τσάι, Lonarid, Αλγκόν, παυσίπονα τύπου Extra, καφεϊνούχες καλλυντικές κρέμες. Επιτρέπεται ο ντεκαφεϊνέ, υποκατάστατα καφέ, πράσινο τσάι και τσάι του βουνού. Ο ασθενής θα πρέπει να αποφύγει επίσης τη μέντα, τη μενθόλη (που μπορεί να περιέχεται σε αφρούς ξυρίσματος, σε οδοντόκρεμες και σε τσίχλες), την καμφορά και τη ναφθαλίνη. Τα αντιβιοτικά και τα κορτικοστεοειδή μπορούν να αντιδοτήσουν τα ομοιοπαθητικά φάρμακα.

ΣΕ ΠΟΙΕΣ ΑΣΘΕΝΕΙΕΣ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΒΟΗΘΗΣΕΙ Η ΟΜΟΙΟΠΑΘΗΤΙΚΗ

Η ομοιοπαθητική μπορεί να βοηθήσει σε μια μεγάλη ποικιλία παθήσεων: δερματολογικά (ακμή, δερματίτιδα, έκζεμα, μυκητίαση), μυοσκελετικά (τραυματισμοί, οσφυαλγία, αρθρίτιδα, μυϊκοί πόνοι), γαστρεντερολογικά (γαστρίτιδα, γαστροοισοφαγική παλινδρόμηση, ευερέθιστο έντερο, διάρροια, δυσκοιλιότητα), αυτοάνοσα νοσήματα (ρευματοειδής αρθρίτιδα, συστηματικός ερυθηματώδης λύκος), ωτορινολαρυγγολογικά (ιώσεις, γρίπη, ωτίτιδα, ρινίτιδα, ιγμορίτιδα, αμυγδαλίτιδα, λαρυγγίτιδα, φαρυγγίτιδα), πνευμονολογικά (άσθμα, χρόνιος βήχα, βρογχίτιδα), ουρολογικά (ουρολοίμωξη, ακράτεια, νυχτερινή ούρηση), γυναικολογικά (κολπίτιδα, αμηνόρροια, διαταραχές περιόδου, εμμηνόπαυση), νευρολογικά (πονοκέφαλοι, ημικρανίες, ίλιγγος, ζάλη) και ψυχιατρικά (άγχος, νεύρωση, κατάθλιψη, κρίσεις πανικού, φοβίες, εναλλαγές διάθεσης). Η ομοιοπαθητική χρησιμοποιείται και για παιδιατρικά προβλήματα, πάντα με παιδιατρική συνεκτίμηση.

Ένα άρθρο που επιμελήθηκε ο Φαρμακοποιός Σταύρος Βραδής